On New Year's Day

All is quiet on New Year's Day
A world in white gets underway
I want to be with you
Be with you night and day
Nothing changes on New Year's Day
On New Year's Day

I will be with you again
I will be with you again

Under a blood red sky
A crowd has gathered in black and white
Arms entwined, the chosen few
The newspapers says, says
Say it's true it's true...
And we can break through
Though torn in two
We can be one

I will begin again
I will begin again

Oh...
Maybe the time is right
Oh...maybe tonight...

I will be with you again
I will be with you again

And so we're told this is the golden age
And gold is the reason for the wars we wage
Though I want to be with you
Be with you night and day
Nothing changes
On New Year's Day

Καλήν ημέρα άρχοντες!

Χρόνια πολλάααα!!! Να τα πούμεεε;;; Που πήγαν τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα;;; Από το πρωί ούτε ένα δεν χτύπησε την πόρτα μας! Τι έγινε ρε παιδιά; Εγώ τέτοιο καιρο έπαιρνα σβάρνα τη γειτονιά και μάζευα 30-40 χιλιάδες δραχμές!!! Ωραίες εποχές! Αλλά δεν είναι το οικονομικό το θέμα! Κάθε χρόνο θέλω να τα ακούσω μέσα στο σπίτι μου! Το νιώθω σαν καλή τύχη! Anyway..

Back to Athens εδώ και λίγες μέρες και όπως ήταν αναμενόμενο δεν έχω κάτσει λεπτό! Οκ είναι οι πρώτες μέρες που αφιερώνεις στο να δεις όλους τους συγγενείς, γνωστούς και φίλους αλλά γενικότερα είναι το κλίμα αυτής της πόλης που δε σε αφήνει σε ησυχία! Όλο και κάτι έχεις να κάνεις και τρέχεις και αγχώνεσαι και καθυστερείς και ουφ! Κουράστηκα! Για παράδειγμα Κυριακή πρωί έκανα τη διαδρομή Γαλάτσι-Συνταγμα σε δυόμιση ώρες! Μισή ώρα να περιμένω τρόλλευ και άλλες δύο να φτάσω! Αφού σκέφτηκα από τα μισά της Πατησίων να το κόψω ποδαράτο! Τραγική η κατάσταση! Εντωμεταξύ ομολογώ ότι έχω συνηθίσει στην ηρεμία εκεί πάνω και μου κακοφαίνονται οι αποστάσεις και το τρέξιμο στην Αθήνα! Πάντως έχω άλλα πράγματα να εκτιμήσω που στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου είναι κι αυτά σημαντικά! Οι επιλογές για διασκέδαση και ψυχαγωγία είναι τόσο περισσότερες που δε μου φτάνουν οι μέρες να πάω εκεί που θέλω! Όσο παγιδευμένη νιώθω σε μια πόλη που αντί για δέντρα έχει αυτοκίνητα, που το άγχος και το τρέξιμο είναι κομμάτι της καθημερινότητας του καθένα, τόσο ελεύθερη νιώθω να πάω (έστω και σε δυό ώρες) όπου θέλω και να ανοίξω τους ορίζοντες μου! Ίσως φαίνεται ανούσιο και βλακώδες αυτό αλλα πραγματικά δεν είναι!!! Αν καποιος έχει μείνει όχι για κανένα μήνα αλλά για κάμποσα χρόνια στην περιφέρεια πιστεύω πως το καταλαβαίνει (κυρίως βέβαια αν έχεις μεγαλώσει σε πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη). Όσο καλύτερα κι αν είναι, όσο καλύτερη ποιότητα ζωής και καθημερινότητας και αν έχεις, όσο ήρεμος και αν είσαι, πιστεύω ότι κυρίως στις νεότερες ηλικίες νιώθεις εγκλωβισμένος και λίγο έξω από τα δρώμενα! Από τη άλλη βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι όποιος μένει στην Αθήνα τα έχει γυρίσει όλα! Κάποιες φορές αρκεί να ξέρεις ότι έχεις την επιλογή!

Για φινάλε λοιπόν έχω να ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!! Να περνάμε καλά και ο Αγιος Βασίλης να φέρει στον καθένα ό,τι θέλει (το Mini Cooper όπως είπαμε εεε;;;)! See ya!!!

"Δημιουργική" διαμαρτυρία

Ο Nassos K. είχε την ιδέα. Με την βοήθεια άλλων Ελλήνων designers την υλοποίησε. Τα εξαιρετικά αποτελέσματα κατα τη γνώμη μου δείτε τα εδώ. Εγώ παραθέτω το αγαπημένο μου...

Μικρός απολογισμός...

Αυτές τις μέρες καθόμουν και έκανα έναν απολογισμό. Σε όλα τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια ήμουν μέσα στη χρονιά της δοκιμής. Η χρονιά που θα αποτελούνταν από παιδιά-πειραματόζωα που θα δοκίμαζαν ένα καινούριο μάθημα, έναν καινούριο τρόπο διδασκαλίας, ένα καινούριο καθηγητή κτλ. Δε μπορώ να πω..πάντα είχαμε κάτι να ασχοληθούμε!
Τώρα λοιπόν που τελειώνω όπου να’ναι τις σπουδές μου (αν τα καταφέρω με τις –απόλυτα δικαιολογημένες μεν καταστροφικές για μένα δε-καταλήψεις) θα δοκιμάσω πάλι κάτι νέο! Θα είμαι στη χρονιά της ανεργίας, στη χρονιά της ακρίβειας, στη χρονιά της μιζέριας. Στη χρονιά που η τομάτα κάνει 3 ευρώ (πρόσφατα το είδα σε μανάβικο), που τα κοινόχρηστα λόγω πετρελαίου έρχονται όσο το νοίκι, που θα παρακαλάω προφανώς για μια δουλειά καθόλου αντάξια των σπουδών μου, που το Βατοπέδι οργιάζει, που οι αστυνομικοί σκοτώνουν παιδιά, που δεν υπάρχει κράτος, που δεν υπάρχει μέλλον!!!
Γενικά δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Θέλω να σκέφτομαι θετικά. Θέλω να κάνω όνειρα για το μέλλον μου. Θέλω να χαμογελάω! Τι χρωστάω όμως να σκέφτομαι όλα αυτά;

Σιγά μην κλάψω

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
Στα όρια του μοναχά να γύρω φέρνω
Και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
Και όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω

Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω

Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό
Σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
Καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω
Σε ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι

Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία...

Τα λόγια περιττεύουν όταν ακούς αρχεία σαν αυτά....

'Cause I'm the architect...!!!

χα!