Και να που έρχεται η στιγμή του αποχωρισμού...14 Νοέμβρη 2008 ημέρα ορκωμοσίας και πολύ σημαντικά πρόσωπα σε χαιρετούν... Συναισθήματα ανάμεικτα..Από τη μια χαίρεσαι με τη χαρά τους κι από την άλλη κλαίς που φεύγουν κι εσύ μένεις πίσω. ΟK πολλούς θα τους ξαναδείς στην Αθήνα για κανένα καφέ ή ποτό αλλά δεν είναι το ίδιο. Δε θα μένουν 5 λεπτά απ΄το σπίτι σου με τα πόδια, δε θα σου χτυπάνε το κουδούνι ανά πάσα στιγμή, δε θα αποφασίζετε από κοινού να μη βγείτε και 3 η ώρα το βράδυ θα το μετανιώνετε, δε θα τρώτε μαζί ότι σου στέλνει η μαμά σου με τη χαρά « Επιτέλους σπιτικό φαγητό!!!», ούτε θα μαζεύεστε να μαγειρέψετε μαζί κι ότι βγεί. Μη συζητήσω βέβαια για τους άλλους...αυτούς που δε μένουν Αθήνα αλλά Δράμα, Σέρρες, Αγρίνιο, Αμοργό...Μια επικοινωνία από internet, ένα τηλέφωνο, μια συνάντηση τα πρώτα χρόνια και ζεις με την ελπίδα ότι τουλάχιστον θα σε καλέσουν στο γάμο τους (ποτέ δεν θίγουμε το θέμα δικός μας γάμος!χαχα!). Μετά αρχίζουν άλλα θέματα.... Εγώ γιατί δεν τέλειωσα; Καλά δεν έμεινες και μόνος σου παρέα έχεις και καλή ευτυχώς! Αλλά σε ψιλοτρώει που μένεις πίσω...
Τέλος πάντων...σήμερα είναι μέρα χαράς!!!! Μια καινούρια ζωή ξεκινά για αγαπημένα σου πρόσωπα και είστε όλοι έτοιμοι σε λιγάκι να το κάψετε!!!!
Άντε καλά να περάσουμε!!!!
Καλή σταδιοδρομία παιδιά!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου